Στο ανατολικό άκρο της Ελλάδας, σε απόσταση μιας ανάσας από τα τουρκικά παράλια της Μικράς Ασίας βρίσκεται το μικρό, αλλά διάσημο, Καστελόριζο. Το ακριτικό νησί τόσο κατά την αρχαιότητα όσο και και κατά τους βυζαντινούς χρόνους λεγόταν "Μεγίστη", καθώς είναι το μεγαλύτερο από μια συστάδα 14 μικρών νησίδων. Η σύγχρονη ονομασία του οφείλεται στο ενετικό κάστρο που δεσπόζει πάνω στον Κόκκινο Βράχο, και αποτελεί παράφραση του ιταλικού "Καστέλο Ρόσο". Στην πραγματικότητα το Καστελόριζο είναι ένα μικρό νησάκι με επιφάνεια μόλις 9 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Άνυδρο και βραχώδες μοιάζει με βράχο που αναδύεται από τη θάλασσα. Εδώ δεν θα βρείτε αμμουδιές ή βοτσαλωτές παραλίες, μόνο βράχους που προσφέρονται για βουτιές στα βαθιά καταγάλανα νερά.
Ο μικρός αυτός τόπος έχει πλούσια ιστορική διαδρομή, που ξεκινάει ήδη από τη νεολιθική εποχή, και σε μεγάλο βαθμό είναι παράλληλη με αυτή των υπόλοιπων Δωδεκανήσων. Ένα πλήθος ανασκαφικών ευρυμάτων και κάποια μνημεία αποκαλύπτουν πτυχές της τοπικής ιστορίας. Στα νεότερα χρόνια, το νησί γνώρισε μεγάλη οικονομική ακμή κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα χάρις στη ναυτιλία και στο εμπόριο. Η Χώρα του νησιού, που αγκαλιάζει το φυσικό λιμάνι, διατηρεί την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής. Μικρά χρωματιστά νεοκλασικά κτίρια, που χαρακτηρίζονται από μια κομψή λιτότητα, ορίζουν ένα γοητευτικό σύνολο, που έχει προστατεύεται ως διατηρητέος οικισμός.
Η οικονομική ευημερία και η πληθυσμιακή έκρηξη που παρατηρήθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα διακόπηκε απότομα με τους βομβαρδισμούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που είχαν σαν αποτέλεσμα εκτεταμένες καταστροφές στις υποδομές του νησιού και την μετανάστευση πολλών κατοίκων. Για αρκετές δεκατίες το Καστελόριζο αποτέλεσε ένα φτωχό νησί της άγονης γραμμής με λίγους κατοίκους και περιορισμένες υποδομές. Το 1992 η επιτυχία της ταινίας "Mediterraneo" έστρεψε το ενδιαφέρον πολλών Ευρωπαίων στο νησί, καθώς εκεί έλαβε χώρα ο κύριος όγκος των γυρισμάτων. Έκτοτε το Καστελόριζο αναπτύχθηκε τουριστικά με τρόπο προσεγμένο και σταδιακό, που δεν έπληξε την φυσιογνωμία του τόπου, αποκτώντας μάλιστα έναν αέρα κοσμοπολίτικο χάρις στους Ιταλούς κυρίως παραθεριστές και τους ξενιτεμένους κατοίκους που επιστρέφουν εδώ για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Σήμερα το Καστελόριζο αποτελεί έναν ιδιαίτερο τόπο, που χάρις στην γοητεία του καταφέρνει να πείσει αρκετούς να ταξιδέψουν μέχρι το άκρο της χώρας για να χαρούν τις ομορφιές του. Εδώ ο χρόνος κυλάει με τους δικούς του ρυθμούς και επιβάλει χαλάρωση και ηρεμία. Ο μοναδικός δρόμος του νησιού συνδέει το αεροδρόμιο με το λιμάνι και, όπως φαντάζεται κανείς, τα αυτοκίνητα είναι ελάχιστα. Βόλτες στη γραφική προκυμαία με τα υπέροχα αναστηλωμένα νεοκλασικά, περίπατοι στα σοκάκια της Χώρας, θαλάσσιες εκδρομές με καΐκι στα κοντινά νησάκια και τις τουρικικές ακτές γεμίζουν το πρόγραμμά θα γεμίσουν τις ημέρες των διακοπών σας και θα σας χαρίσουν μοναδικές αναμνήσεις.
Πρόσβαση
- Με πλοίο: Ως ακριτικό νησί, το Καστελόριζο δεν διαθέτει την καλύτερη ακτοπλοϊκή εξυπηρέτηση. Η σύνδεση με το λιμάνι του Πειραιά γίνεται κάθε δεκαπέντε μέρες. Εναλλακτικά μπορείτε να ταξιδέψετε μέχρι το λιμάνι της Ρόδου ,το οποίο έχει συχνότερη σύνδεση, και από εκεί να πάρετε καράβι για Καστελόριζο με το ταξίδι να διαρκεί περίπου πέντε ώρες.
- Με αεροπλάνο: Το νησί είναι μικρό αλλά διαθέτει ένα επίσης μικρό αεροδρόμιο το οποίο συνδέεται με το αεροδρόμιο της Ρόδου, το οποίο με τη σειρά του συνδέεται με αρκετά αεροδρόμια όλης της χώρας και του εξωτερικού.
